Zatrute ciasteczko i trup w ogórkach - Alan Bradley, "The Sweetness at the Bottom of the Pie"

Zauważyłam, że ostatnia recenzja pojawiła się dawno temu... Wszystko przez to przeziębienie, które spowodowało, że ostatnią książkę czytałam strasznie długo.. Chciałabym w tym miejscu zapewnić wszystkich, że nie była to wina książki. To tylko mnie ogarnął marazm. Na szczęście owa książka, czyli „The Sweetness at the Bottom of the Pie” Alana Bradley („Zatrute ciasteczko” w polskim tłumaczeniu), potrafiła utrzymać moją uwagę i ani na chwilę mnie nie zanudziła.

Pozwólcie, że wam przedstawię główną bohaterkę – oto Flavia de Luce, jedenastoletnia mieszkanka Buckshaw, siedziby rodziny de Luce. Znaki szczególne: kitki i aparat ortodontyczny. Poznajemy ją, związaną i zakneblowaną, zamkniętą przez starsze siostry w szafie na strychu. Na szczęście Flavii udaje się uwolnić z więzów, otworzyć drzwi wytrychem i punktualnie zasiąść z ojcem i siostrami do obiadu. Rodzina Flavii jest niekonwencjonalna, zabawna, a zarazem tragiczna. Matka, Harriet, zginęła w górskim wypadku, ojciec, zajęty swoją pasją, znaczkami, właściwie nie poświęca córkom wiele uwagi, a siostry są w stanie wiecznej wojny. Zwykłe relacje międzyludzkie i rodzinne przychodzą de Luce'om z trudem, każdy z członków rodziny poświęca czas swoim pasjom, a najmłodsza Flavia wydaje się szczególnie samotna. Jedyną osobą z którą wydaje się być związana jest Dogger, ogrodnik i szofer w jednym. Flavia jest przemiłą, nieco przemądrzałą i pewną siebie dziewczynką, która potrafi kłamać jak z nut, fascynuje się truciznami i wiecznie kłóci się ze swoimi siostrami. Jej wielka miłość i pasja to chemia – w zaciszu domowego laboratorium Flavia destyluje rośliny, przeprowadza eksperymenty, pije herbatę... czyli wiedzie właściwie typowe, spokojne życie w małej angielskiej wiosce, w której wszyscy się znają i w której niewiele się dzieje. Do czasu jednak, bo oto pewnego dnia na progu domu pojawia się martwy ptak ze znaczkiem pocztowym nabitym na dziób, Flavia podsłuchuje kłótnię ojca z jakimś nieznajomym, a nad ranem znajduje trupa w ogródku. W ogórkach. Któż inny, jak nie Flavia, ze swoim zamiłowaniem do chemii, logicznym umysłem i wiernym rowerem (Gladys) najszybciej znajdzie mordercę i uratuje niewinnego ojca przed więzieniem?

„The Sweetness at the Bottom of the Pie” to kryminał należący do odmiany „cosy murder mystery”, którego mistrzyniami są między innymi Agatha Christie, M.C. Beaton,  czy Ann Granger. Mamy w nim więc typowe dla tego gatunku małe angielskie miasteczko, ciekawe tło obyczajowe i morderstwo, które przedstawione jest bez krwawych szczegółów i innych niepotrzebnych obrzydliwości. Bohaterowie są przyjemnie ekscentryczni, a Bishop's Lacey posiada wszelkie niezbędne atrybuty angielskiej wioski: pub, kościół, cmentarz i podupadły dwór, siedzibę miejscowej szlacheckiej rodziny. Mamy i typowego głównego bohatera, (a właściwie główną bohaterkę), detektywa-amatora, który zna ludzką naturę, wie jak zdobywać informacje i potrafi łączyć posiadane fakty w logiczną całość.

Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie, a Flavia jest  skrupulatną narratorką zdarzeń. Pierwszoosobowa narracja  pasuje jak ulał do jej charakteru. Jest ironiczna, spostrzegawcza, zabawna i ciekawa wszystkiego, a równocześnie boleśnie samotna. Wydaje mi się, że użyczenie głosu Flavii było świetnym posunięciem ze strony autora, bo dzięki temu książka stała się jeszcze bardziej ciekawa, mimo iż Alan Bradley nie powinien wiele wiedzieć o tym, jak to jest być nastolatką żyjąca w Anglii w latach pięćdziesiątych. Sam jest bowiem starszym panem, pochodzącym z Kanady, obecnie mieszkającym na Malcie, który przed napisaniem książki nigdy nie był w Anglii. Udało mu się jednak powołać do życia bohaterkę uwielbianą przez czytelników na całym świecie.

Jednak nie tylko ciekawej bohaterce zawdzięcza ta książka swój sukces. „The Sweetness...” należy do tych wciągających powieści, które dosłownie od pierwszej strony przyciągają uwagę czytelnika. Akcja toczy się jak dobrze naoliwiona maszyna, podąża szybko i pewnie ku zakończeniu, mimo szybkiego tempa i wielu zakrętów ani razu nie wypadając z szyn.

„The Sweetness at the Bottom of the Pie” ma wszystko, czego dobra książka potrzebuje – ciekawą bohaterkę, fabułę, która wciąga, interesujący język... Polecam ją miłośnikom powieści kryminalnych z przymrużeniem oka, którzy chcą się dobrze bawić, czytając lekką powieść z ujmującą jedenastolatką w roli głównej. A ja jestem pewna, że następną książkę przeczytam znacznie szybciej.

PS. Wyjątkowo okłądka polskiego wydania bardzo mi się podoba!