"Satyra na bożą krówkę" - Konstanty Ildefons Gałczyński

Z okazji Światowego Dnia Poezji chciałam się z wami podzielić jednym z moich ulubionych wierszy mojego ukochanego Gałczyńskiego!

Satyra na bożą krówkę

Po cholerę toto żyje?
Trudno powiedzieć, czy ma szyję,
a bez szyi komu się przyda?

Pachnie toto jak dno beczki,
jakieś nóżki, jakieś kropeczki -
ohyda.

Człowiek zajęty niesłychanie,
a toto proszę, lezie po ścianie
i rozprasza uwagę człowieka;

bo człowiek chciałby się skoncentrować,
a ot bożą krówkę obserwować musi,
a czas ucieka.

A secundo, szanowne panie,
jakim prawem w zimie na ścianie?!
Co innego latem, gdy kwitnie ogórek!
Bo latem to co innego:
każdy owad może tentego
i w ogóle.

Więc upraszam entomologów,
czyli badaczy owadzich nogów,
by się na tę sprawę rzucili z szałem.

I właśnie dlatego w Szczecinie,
gdzie mi czas pracowicie płynie,
satyrę na bożą krówkę napisałem.

Wiersz powstał w Szczecinie, moim rodzinnym mieście, przez co jest mi jeszcze bardziej bliski! Recytowałam go ostatni raz na studiach, razem z innym wierszykiem, "O wróbelku" i fragmentami jego "Listów z fiołkiem", ku uciesze całej grupy... Mam do  poezji Gałczyńskiego ogromny sentyment odkąd w pierwszej klasie podstawówki mama czytała mi jego "Zaczarowaną  dorożkę", a ja nauczyłam się na pamięć wiersza pod tytułem "Strasna zaba" (był to wiersz dla sepleniących, stąd pisownia) i recytowałam go w pokoju nauczycielskim w szkole, stojąc na koszu na śmieci... Ech! To były czasy! A Gałczyńskiego polecam na chandrę.