Alfabet Dabarai - L jak Lamus

Witam w drugim odcinku Alfabetu, który (niezbyt konsekwentnie) zaczyna się na literę L. L jak lamus, czyli stare książki wygrzebane z lamusa, kurzące się na bibliotecznych półkach, zalegające zakamarki pamięci, powieści ( i nie tylko), o których ostatnio często myślałam, które chcę polecać innym.

Już jakiś czas temu zauważyłam w sieci sporo rozważań blogerów na temat nowości, które coraz bardziej dominują na książkowych blogach. Nie tylko czyni to blogosferę nieco jednostajną, ubogą, ale i może potencjalnego czytelnika zniechęcić do sięgnięcia po tak nachalnie reklamowaną książkę. Na szczęście coraz więcej osób zaczyna pisać o literaturze starszej, nie tak szeroko znanej, o książkach czytanych w dzieciństwie, w młodości, o powrotach do powieści dawno czytanych. Te notatki powodują, że często i we mnie odzywa się nostalgiczna potrzeba sięgnięcia po dawne, stare, nieco przykurzone książki. Takie powieści są jak starzy znajomi, których warto odwiedzić od czasu do czasu, sprawdzić, co u nich słychać, którzy przywitają nas z radością, u których będziemy się czuli jak u siebie w domu.

O kilku takich książkach już pisałam/wspominałam: „Maria i Magdalena”, Magdaleny Samozwaniec, „Przyślę Panu list i klucz” i "7 babek, 1 dziadek" Marii Pruszkowskiej...

Dzisiaj postanowiłam podzielić się z wami moimi kolejnymi sugestiami czytelniczymi, książkami, które chociaż przeczytane dawno, wciąż pozostają w mojej pamięci. Oto propozycje dla tych, którym znudziły się nowości, którzy chcieliby poznać książki nowe, czasem nieco zapomniane. Warto ich poszukać na półkach, w bibliotekach, pożyczyć od znajomych.

„A lasy wiecznie śpiewają”, Trygve Gulbranssen – norweska saga opowiadająca historię rodziny mieszkającej w majątku Bjorndal, wśród surowych, groźnych lecz pięknych krajobrazów północnej Norwegii. Czytałam ją bardzo dawno temu, z wypiekami na twarzy, niecierpliwie przerzucając kartki. Dziś odkryłam ją w bibliotece POSK-u (o tej bibliotece niebawem osobny wpis!) i porwałam z półki. Mój stary egzemplarz nie ma obwoluty, ale książkę wznowiło kiedyś wydawnictwo Świat Książki – ich to okładkę znalazłam gdzieś w sieci. 

„Hotel świętego Augustyna”, Irvin Shaw – świetna powieść o interesach, pieniądzach i przyjaźni. Historia pewnej walizki pełnej pieniędzy i tego, do czego może ona doprowadzić. Nie tylko dobrze się czyta, ale może też się nad nią zastanowić – czy pieniądze dają szczęście, czy można je zbudować na kłamstwie? Polecam przy okazji inne książki tego autora, zwłaszcza „Pogodę dla bogaczy”, do której to książki też chcę niedługo wrócić. A okładka mojego wydania znów nigdzie nie dostępna. Ta jest w zastępstwie.

„Wodnikowe wzgórze”, Richard Adams – książka, do której przeczytania namawiała mnie kiedyś moja mama, aż wreszcie zaczęła mi czytać fragmenty słownika języka leporydzkiego. Poskutkowało. Wyrwałam mamie ksiązkę, zaczęłam czytać i wsiąknęłam. O czym jest ta powieść? O królikach. Ale też o przyjaźni, miłości, wędrówce w poszukiwaniu własnego miejsca, o poczuciu wspólnoty i odwadze. Niesamowicie wciągająca, wzruszająca, trzymająca w napięciu opowieść, na podstawie której powstał też animowany serial. Okładka wreszcie z mojego wydania, też odnaleziona w sieci. 

„Wyprawa Kon-Tiki”, Thor Heyerdahl – fascynująca opowieść o pewnym upartym człowieku, hipotezie naukowej, z której wyśmiewali się uczeni i o szalonej wyprawie na tratwie z drzewa balsa przez Pacyfik, którą w 1947 roku odbył Heyerdahl w towarzystwie czterech innych Norwegów i jednego Szweda. Niesamowicie barwna opowieść, mrożących krew w żyłach momentów, zabawnych sytuacji i fascynujących przygód. Ta książka to klasyka powieści podróżniczej. Co ciekawe, film nakręcony przez Heyerdahla podczas wyprawy zdobył w 1951 roku Oskara w kategorii „najlepszy pełnometrażowy film dokumentalny”. Okładka książki znowu nie moja, moja była stara...

Myślę, że nie są to powieści bardzo trudne do dostania. Poszukajcie ich, przeczytajcie i podzielcie się waszymi wrażeniami. Dajcie znać, czy wam się też tak samo spodobały! Mile widziane opinie innych osób, które te książki znają – ciekawe, czy zapadły wam w pamięć tak samo jak mnie?

Chciałabym się też dowiedzieć, jakie są wasze ulubione książki z lamusa? Co polecacie innym? Co jest takiego w niektórych książkach, że zostają one w pamięci na zawsze? Zapraszam was do podzielenia się z wami swoimi skarbami – stwórzmy razem prawdziwą biblioteczkę książek z lamusa! Może wydawcy wreszcie się zorientują, że są też ludzie, którym zależy na tych „starych” książkach i zaczną je wznawiać? Oby!



Pozdrawiam deszczowo!