Skandynawia pełna przestępców... ("The Gallows Bird" - Camilla Lackberg)

Nigdy nie byłam w Szwecji, ale jak już tam kiedyś pojadę, będę oczekiwać trupów na każdym progu. Gdziekolwiek spojrzeć, trup ściele się w Szwecji gęsto, nie ma spokoju ani na wsi, ani w miastach, ani na małych odludnych wysepkach... Człowiek powoli zaczyna się gubić w tym nadmiarze. Być może powinnam dawkować sobie szwedzkie kryminały, ale cóż zrobić, akurat trafiły mi się dwa pod rząd. I to dwa napisane przez kobiety. 

Jak już wspomniałam ostatnio, najnowsza książka Mari Jungstedt, „The Dead of Summer” niezbyt mi przypadła do gustu, dlatego cieszę się, że potem miałam już więcej szczęścia i książka Camilli Lackberg „The Gallows Bird” (polskie tłumaczenie „Ofiara losu”) spodobała mi się bardziej. Tak to już mam, że lubię serie. Wiadomo więc, że Lackberg nie przepuszczę, zwłaszcza, że jej ostatnia książka, „Stonecutter” („Kamieniarz”), bardzo mi się spodobała. „The Gallows bird” to powieść może nie tak dobra jak „Stonecutter”, ale mimo wszystko ciekawa i wciągająca. 

Niedaleko szwedzkiej miejscowości Tanumshede, gdzie pracuje zdolny policjant Patrik Hedstrom, martwa kobieta zostaje znaleziona w samochodzie. Patrik ma jednak wątpliwości - czy był to zwykły wypadek samochodowy, czy kobieta została zamordowana? Ponadto w Tanumshede kręcony jest popularny reality show, a nastroje pośród uczestników są już od początku podminowane. Wkrótce dochodzi do tragedii – po nocnej imprezie suto zaprawianej alkoholem w śmietniku odkryte zostają zwłoki. Patrik na pewno będzie miał co robić przez najbliższe tygodnie – nie tylko musi wyjaśnić sprawę obu morderstw, współpracując z nową policjantką, Hanną, ale też przygotować się do własnego ślubu z Ericą.

Patrik i Erica to para, którą zdążyłam polubić, śledząc ich historię od początku ich znajomości, poprzez narodziny ich córki, aż do ślubu – ta obyczajowa część jest zgrabnie wpleciona w główny wątek książki, a bohaterowie są bardzo sympatyczni. Tak, może pewne sprawy są przedstawione w nieco naciągany sposób (na przykład wątek Anny, siostry Eriki – zbyt wiele tu dla mnie było przypadków i chodzenia na skróty), ale lubię poznawać prywatne życie policjantów/detektywów kryminałów, które czytam. A Patrik jest jednym z tych niewielu szczęśliwców, którzy mają nie tylko normalne życie, ale jeszcze dzielą je z ukochaną osobą. Może więc skoncentrować się na skomplikowanym dochodzeniu, które nieoczekiwanie rozrośnie się w znacznie większych rozmiarów. Oczywiste z pozoru rozwiązania przestaną być takie oczywiste, a dochodzenie okaże się znacznie trudniejsze niż Patrik przypuszczał.

„The Gallows Bird” to kryminał wciągający i trzymający w napięciu. Nawet kilka oczywistych skojarzeń w trakcie lektury nie zniechęciło mnie do dalszego czytania. Tam gdzie śledztwo toczyło się wolno, autorka pozwalała czytelnikowi zapoznać się z osobistymi problemami bohaterów powieści, rozterkami postaci, zwykłymi ludzkimi sprawami, które pomagały w budowaniu atmosfery powieści. Poza tym spodobały mi się końcowe strony książki, bardzo zgrabnie budujące zawiązanie intrygi, która będzie podstawą kolejnej książki Lackberg, „The Hidden Child” („Niemiecki bękart”) Tak, nie było to wybitne i wstrząsająco przejmujące dzieło, ale była to porządnie napisana książka, która w sam raz nadaje się do czytania w wolny dzień. Czego i wam życzę. Wolnego dnia, znaczy się. A sama na wolne muszę jeszcze trochę poczekać. Powinnam też odstawić na jakiś czas kryminały, bo chyba osiągnęłam przesyt. Ale co zrobić, kiedy akurat tyle ich mam nowych i niecierpliwie oczekiwanych? I tyle szwedzkich...?!