I cóż, znów do Szwecji... („Człowiek bez psa” - Hakan Nesser)

Na uroczyste obchody sześćdziesiątych piątych urodzin seniora rodu Hermanssonów, Karla-Erika, i czterdziestych urodzin jego najstarszej córki, Ebby, zjeżdża się cała rodzina. Niestety, ku niezadowoleniu głównego jubilata, na dzień przed uroczystościami znika jego syn – Robert, czarna owca rodziny, niedawny uczestnik kontrowersyjnego reality show, nieudacznik życiowy i prawdopodobny powód, dla którego Karl-Erik i jego zahukana żona Rosemarie planują przeprowadzkę za granicę. O ile jednak jego zniknięcie można jakoś wytłumaczyć – wstydem, depresją, niechęcią wobec rodziny, o tyle późniejsze zniknięcie jego siostrzeńca, Henrika, syna Ebby, to sprawa jeszcze dziwniejsza. Będzie się z nią musiał zmierzyć niechętnie wezwany przez rodzinę inspektor Barbarotti.

„Człowiek bez psa” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Hakana Nessera, muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem. Psychologiczno-obyczajowy kryminał, tak chyba można nazwać książkę Nessera. Powieść mroczna, duszna i pełna sekretów, które odkrywane powoli przed czytelnikiem pozostawiają po sobie uczucie dyskomfortu i niepokoju. Śledztwo toczy się powoli i chociaż można domyśleć się, do czego zmierza autor, ważniejsze od zagadki kryminalnej jest moim zdaniem świetne obyczajowe tło i ciekawie zarysowane postacie.

Po pierwsze inspektor Gunnar Barbarotti, szwedzki policjant o włoskich korzeniach i pogodnym usposobieniu. Barbarotti jest rozwodnikiem, mieszka z nastoletnią córką i poszukuje dowodów na istnienie Boga systemem punktowym. (Jego modlitwy są  najdowcipniejszymi fragmentami powieści!) „Człowiek bez psa” to jednak przede wszystkim powieść o relacjach międzyludzkich, sekretach i toksycznych relacjach pomiędzy rodzicami, dziećmi, rodzeństwem... Hermanssonowie to rodzina pozorów. Na pozór szczęśliwa i kochająca. Na pozór zwyczajna. W rzeczywistości tajemnice, które ukrywają ich członkowie mogą okazać się niebezpieczne. Świetnie zarysowane postacie, interesujące relacje pomiędzy nimi – nikt w tej powieści nie jest tak naprawdę szczęśliwy, pomiędzy bliskimi panuje emocjonalny chłód i dystans, albo niezdrowa zależność. Nawet najmłodszy członek rodziny, syn Kristiny i Jakoba nie jest zwykłym, zdrowym i wolnym od trosk dzieckiem. Zniknięcie Roberta i Henrika pozostawia w rodzinie Hermanssonów wyrwę, stopniowo kruszeją fundamenty, na których zbudowane było pozorne szczęście i harmonia. Nic nie będzie takie, jak przedtem.

„Człowiek bez psa” to świetna, wciągająca książka. Nie zachwycą się nią ci, którzy szukają szybkiego tempa akcji, karkołomnych pościgów za przestępcą czy śladów odnajdywanych za pomocą najnowszych metod czy technicznych gadżetów. Spodoba się tym, którzy cenią sobie wspaniale skonstruowane obyczajowe tło, skomplikowane postacie bohaterów, w tym policjanta, któremu niewyjaśnione sprawy nie dają spokoju.

Hakan Nesser to autor dwóch znanych cyklów kryminałów – oprócz powieści o Barbarottim napisał też cykl kryminałów z komisarzem Van Veeterenem w roli głównej. Podobno cykl jest również dobry, a że mam kilka książek w domu, w tempie ekspresowym przesuwają się więc one w górę na liście pozycji oczekujących na przeczytanie. A po przeczytaniu „Człowieka bez psa” spodziewam się po autorze sporo – mam nadzieję mnie nie zawiedzie.