Dzisiaj czytam... (22)

Zima chyba do nas wraca, a przynajmniej postanowiła przypomnieć wszystkim, że istnieje. W Polsce podobno pada śnieg (oczywiście w Szczecinie nic), a u nas zrobiło się jakoś tak MROŹNIEJ. W takiej oto temperaturze dobrze czyta się książkę o Szkocji zasypanej śniegiem i o ciepłym domu, pełnym życzliwych ludzi. Ja czytam ostatnie strony „Przesilenia zimowego” Rosamunde Pilcher – książki zaczętej po polsku w domu, w czasie świąt, na której skończeniu nie starczyło mi czasu i którą teraz wykańczam po angielsku. Śmiesznie się czyta książkę w ten sposób, ale jakoś mi to tym razem zupełnie nie przeszkadza. (Tym razem, bo kiedyś czytałam w podobnych okolicznościach przyrody Asę Larsson – zaczęłam „Burzę z krańców ziemi”, a skończyłam „Savage Altar” i muszę przyznać, że po angielsku przekleństwa czytało mi się lepiej. Nie tylko to, ale jaka rozbieżność tytułów!? Jaki jest oryginalny tytuł tej książki, może jakaś dobra dusza mi powie jak się to tłumaczy?) Wracając do tematu, znów mnie świerzbią paluszki i tylko się boję, że zaraz zaczną się ślizgać na klawiaturze i zamiast czytać własne książki i te przytargane z biblioteki zacznę znowu zakupy na kindla... A przecież nigdzie się teraz nie wybieram, a kurz na książkach nieruszanych z półek osiada i niedługo będę musiała kupić gustowną miotełkę. Trochę się tylko obawiam, że gdybym zaczęła wymiatać, wymiotłabym też kilkanaście nowych książek z tylnych rzędów, żeby zasiliły kolejne spontaniczne stosy, które swoją drogą też jakieś takie wielkopiętrowe i grożące zawaleniem. Cóż by to była cudowna śmierć, przywalenie górą książek... Przed śmiercią z zasypania możnaby było sobie poczytać ostatnie strony... Ech. Skoro zaś mowa o stosach, to właśnie na nich wypatrzyłam „Marię i Magdalenę” Samozwaniec i chyba znów sobie ją zacznę podczytywać we fragmentach. Chyba że ten nowy King mnie wciągnie. Albo „Stacja Zoo” Downinga – czytał to ktoś? Ja szpiegowskich powieści nie czytuję zwykle, ale jakoś mi ta wpadła w ręce i pierwsze strony były całkiem, całkiem. A zaczyna się też w styczniu, konkretnie w 1939 roku w Gdańsku. Bardzo się więc wpisuje w klimat MROŹNYCH powieści zimowych... W sam raz na teraz. Cóż, zabieram się za czytanie, dość tego słowotoku.