Alfabet Dabarai - Z jak Zakończenie

Z jak zakończenie? Trochę przewrotnie mój alfabet zaczyna się od końca. Od czegoś trzeba bowiem zacząć, a zakończenie w książkach jest przecież niezmiernie istotne! Na nic wyszukana fabuła, prędka, trzymająca w napięciu akcja – jeśli zabraknie dobrego zakończenia, książka potrafi stracić wiele na wartości... A czasem pozornie średnia i niezbyt ciekawa książka dzięki intrygującemu zakończeniu może się przeobrazić w niezapomnianą lekturę. Jakie to wspaniałe uczucie, kiedy po przeczytaniu ostatnich stron książki wszystkie części układanki wskakują na miejsce, a czytelnik niemal spada z krzesła z wrażenia (nie koniecznie dosłownie, chociaż nigdy nie wiadomo)...

Chciałabym więc z wami porozmawiać o książkach, w których zakończenie odgrywa ważną rolę, książkach, które zapadły wam w pamięć dzięki zakończeniu, powieściach, które chcielibyście innym polecić, które może nie są szczególnie znane, a zasługują na wspomnienie...

A co ja wam mogę zaproponować? Najpierw kilka oczywistych wyborów. Oczywiście każdy szanujący się kryminał powinien mieć świetny finał, przewrotne i zaskakujące wyjaśnienie zagadki. Moim zdaniem mistrzynią jest tu królowa kryminału, Agatha Christie. Jeśli jeszcze nie czytaliście jej powieści – koniecznie nadróbcie swoje zaległości. Polecam „Morderstwo w Orient Expresie” lub „Zabójstwo Rogera Ackroyda”, jako przykłady kryminałów z rewelacyjnym zakończeniem.

Kto czytał książki Jodi Picoult ten wie, że autorka ta jest znana z tego, że w jej powieściach zazwyczaj pojawiają się niespodziewane zwroty akcji, dramatyczne końcówki, przewracające do góry nogami oczekiwania czytelników. Czy jednak to, że czytelnik niejako spodziewa się niespodziewanego, nie psuje nam przyjemności czytania jej powieści? Pamiętam, że najlepsze wrażenie zrobiły na mnie te jej powieści, które przeczytałam najwcześniej, głównie dlatego, że ten element zaskoczenia był świeży... Tym, którzy Picoult mają jeszcze przed sobą, polecam moje ulubione powieści: „Karuzela uczuć” („The Pact”), „Świadectwo prawdy” („Plain Truth”) i „W imię miłości” („Perfect Match”).

              

Napisać takie zakończenie, które powali czytelnika na kolana to prawdziwa sztuka! Znaleźć taką książkę to jedno z marzeń każdego książkochłona. Pozwólcie, że przedstawię wam moje trzy typy.

Do tej pory pamiętam wrażenie jakie zrobiła na mnie powieść „Kraina Chichów” Jonathana Carrolla, przedziwna historia o pewnym mieście i postaciach nie z tego świata, a to między innymi dzięki jej zakończeniu. (Przy okazji polecam jego książki, w tym moją ulubioną, „Śpiąc w płomieniu” - niesamowity klimat, zaskakujące ).

Tym, którzy lubią powieści historyczne, polecam „Company of Liars” Karen Maitland, powieść o pladze w XIV wieku, o zbieraninie nieznajomych, którzy próbują uciec przed śmiercią i o tajemnicach, które wszyscy skrywają. Przyznaję się, że spodziewałam się po tej książce zupełnie czegoś innego, a to co dostałam zupełnie mnie zaskoczyło.

Na koniec książka, o której wspominam przy każdej okazji, bo wciąż mi się wydaje, że zbyt mało wokół niej było szumu – to „Znamię” („Fault Lines”) Nancy Huston, powieść o której wspominałam kiedyś jako gość na blogu Padmy. To wielopokoleniowa, wielogłosowa opowieść o rodzinie i sekretach, których źródło odkrywamy powoli cofając się w czasie.

Teraz na was kolej! Jakie zakończenia lubicie najbardziej – zaskakujące, szczęśliwe, niespodziewane, tragiczne? Macie swoje ulubione książki, które szczególnie zapadły wam w pamięć? A może takie, które zakończenie zupełnie nie pasowało do reszty powieści lub wręcz ją zepsuło? Chciałabym poznać wasze opinie na temat książek i przy okazji może poznać kilka nowych tytułów, które mogłabym dodać do swojej stale się zwiększającej listy książek-które-muszę-przeczytać. Mam nadzieję, że Alfabet wam się spodoba i wkrótce znów zaproszę was na kolejną jego odsłonę.