Dzieciństwo sielskie, anielskie...

W tym tygodniu spędziłam sporo czasu w pracy na przeszukiwaniu półek i kupowaniu książek, których, moim zdaniem, na półkach bibliotecznych nie może zabraknąć. Rzuciłam się przede wszystkim na klasykę powieści dla dzieci: Mała księżniczka i Tajemniczy ogród Frances Hodgson Burnett, Wyspa skarbów Stevensona, Małe kobietki Louisy May Alcott, Pięcioro dzieci i coś Edith Nesbit. Nagle odkryłam, ileż to wspomnień z mojego dzieciństwa wiąże się z tymi książkami, jak wiele jest książek do których – dość niespodziewanie – chciałabym powrócić, przeczytać jeszcze raz, zanurzyć się ponownie w świecie moich ulubionych postaci literackich...! Większość tych książek doskonale pamiętam, chyba na zawsze pozostaną w mojej pamięci. Powieści mojego dzieciństwa, które będę chciała w przyszłości przypomnieć moim (hipotetycznym) na razie dzieciom, mając nadzieję, że też je pokochają.

Tak więc ostatnio zaczęłam też kupować niektóre powieści, które chciałabym sobie przypomnieć (zwłaszcza,że żadnej z nich nie czytałam do tej pory w oryginale). Moje ostatnie zdobycze z dziecięcej półki to:

Ani z Zielonego Wzgórza nikomu nie trzeba przedstawiać. To wydanie to właściwie dwie książki w jednym tomie, tak więc zawiera także tom Ania z Avonlea. Nigdy nie czytałam Ani w języku angielskim, tylko ją kiedyś przejrzałam i doznałam szoku: otóż pani Lynde ma na imię Rachel, a nie Małgorzata, a bliźnięta adoptowane przez Matyldę (Marillę!) nazywają się Dora i Davy a nie Tola i Tadzio!! Ciekawe, czyje imiona zostały jeszcze zmienione w tłumaczeniu. Ciekawe, czyje imiona zostały jeszcze zmienione w tłumaczeniu. Ja rozumiem, że zmieniono je na bardziej polsko brzmiące, ale jak ja się przyzwyczaję do tych nowych imion?! Dobrze, że Ania, Diana i Gilbert pozostają swojsko znajomi.

Daddy-Long -Legs czyli Tajemniczy opiekun Jean Webster to kolejna książka, w której imię bohaterki zostało zmienione. No cóż, tym razem czuję, że ta zmiana w tłumaczeniu wydaje się niejako usprawiedliwiona, jako że w oryginale Agata Abbott nazywa się Jerusha Abbott... Po przeczytaniu powieści faktycznie wreszcie rozumiem, dlaczego główna bohaterka się skarżyła na swoje imię... Agata nigdy nie brzmiała dla mnie zbyt dziwnie, Jerusha to co innego. Główna bohaterka tej powieści to sierota wysłana przez hojnego dobroczyńcę do żeńskiego collegu, a książka składa się z listów, w których dziewczyna opisuje swoje życie, porównuje życie swoich koleżanek do swojego wychowania w sierocińcu i niejako uczy się życia na nowo. Z przyjemnością poczytam sobie znowu korespondencję sympatycznej Agaty/Jerushy z jej tajemniczym opiekunem...

Pollyanna Eleanon H. Porter to chyba najbardziej naiwna i „staroświecka” z książek. Jej bohaterką jest jedenastoletnia dziewczynka, która po śmierci ojca zamieszkuje ze swoją surową ciotką. Pollyanna (przynajmniej jej imię nie zostało zmienione!) gra w Grę, która pomaga jej przetrwać niepowodzenia i przykrości. Gra, która polega na tym, by w każdych okolicznościach starać się znaleźć powód do zadowolenia, jest nieco denerwująca, a i sama książka nieco to trąci dydaktyzmem, bo „gra w zadowolenie” powoli odmienia na lepsze życie ludzi wokół Pollyanny, a i sama bohaterka jest czasem zbyt słodka i prostoduszna. A jednak lubię te książkę (i jej kontynuację pod tytułem Pollyanna dorasta), właśnie za tę naiwność, niewinność i za to, że uczy ludzi pokory, optymizmu i poszukiwania w życiu powodów do zadowolenia, którą to cenną umiejętność w dzisiejszych czasach warto byłoby posiąść.

Emily of New Moon (Emilka ze Srebrnego Nowiu) to pierwsza część mniej znanej trylogii Lucy Maud Montgomery. Bohaterka jest marzycielska Emilka, która po śmierci ojca musi zamieszkać z krewnymi w Srebrnym Nowiu. Emilka jest dumnym i inteligentnym dzieckiem, a jej ciotki mają początkowo problemy ze zrozumieniem jej wrażliwej natury. Ponadto dziewczynka pisze i w swojej twórczości pokłada swoje nadzieje na przyszłość, ale jej rodzina nie potrafi zrozumieć jej pasji. Wkrótce Emilka poznaje nowych przyjaciół a jej życie w nowym miejscu okazuje się ciekawe i pełne przygód. Seria o Emilce należy również do moich ulubionych książek, a kiedy byłam nastolatką, lubiłam marzyć, że podobnie jak Emilka będę pisać wiersze i opowiadania....

Tak oto przedstawiają się moje ostatnie zdobycze - a jakie książki zapadły wam szczególnie w pamięci, do jakich książek chcielibyście wrócić?