Ciężkie jest życie nałogowca...

Mam to szczęście, że nie tylko pracuję w bibliotece, ale i po drodze do/z pracy mijam księgarnię i ze 3-4 charity shops, źródło radości każdego biblioholika. Już kiedy zbliżam się do księgarni, ręce mi się pocą, serce bije szybciej, a w głowie tłucze się tylko jedna myśl: wejść? nie wejść? Nie powinnam się nawet do tego sklepu zbliżać! Pomijam już drobiazg jakim jest chroniczny brak pieniędzy, ale fakt, że w tym sklepie byłam zaledwie wczoraj i pewnie nic od tej pory ciekawego nie dołożono na półki/stoły jakoś do mnie nie dociera...
Wchodzę. Od razu czuję się lepiej, napięcie opada, a na twarzy zaczyna się błąkać uśmiech zadowolenia, podczas gdy oczy latają w prawo i w lewo. Taaak.... Wypatruję książkę, która kilka dni temu wpadła mi w oko. Ciągle tu jest. Dobrze. Nagle - błysk nowej okładki! Poziom adrenaliny podskakuje. Drżące ręce łapią najnowszą zdobycz i już nie chcą puścić. Moja wymówka zawsze jest ta sama - książki są ze stolików z naklejkami 3 za cenę 2... Nic prostszego, książka numer dwa już sama się odnalazła, kilka dni temu, teraz mogę ją kupić z czystym sumieniem, pozostaje kwestia książki numer 3... Aaaaaa! Znalazłam 2 takie, które chcę kupić, nie mogę przecież jednej zostawić, będzie jej przykro...! To nic, na pewno znajdę dwie następne... To już nie jest takie proste, ale nie poddaję się. Jeśli nie mam pomysłu na ostatnią książkę do kompletu, zawsze mogę kupić jakąś dla mojego Ulubionego Anglika. Nie jestem pewna, czy on sobie zdaje sprawę z tego, ile książek kupiłam dla niego tylko dlatego, że potrzebna mi była jako ta ostatnia, trzecia...
Pozostaje tylko kwestia ukrycia rzeczonego dowodu winy. Nie mogę dopuścić, żeby mój Ulubiony Anglik na mnie znów patrzył z politowaniem i zgrozą w oczach. Dobrze, że zwykle noszę sporego rozmiaru torby i torebki, wiele książek się da w nich zakamuflować... Kiedy przynosi się do domu najnowsze łupy, najważniejsze jest zachowywanie się w normalny sposób. Żadnego wbiegania pędem i rzucania się w stronę biblioteczek, by wydobyć najnowsze skarby i ustawić je na półkach... wróć, już nie mam pustych półek... ustawić je w malowniczych stosach wokół pokoju. Należy poczekać, aż nadejdzie wieczór i kiedy tylko Ulubiony Anglik wyjdzie z pokoju, książki należy szybko upchać po kątach, najlepiej za inne książki. Wtedy, za jakiś czas, gdy Ulubiony Anglik znajdzie jakąś nową książkę, to ja niewinnie będę mogła powiedzieć: Ta staroć? Już ją daaaawno temu kupiłam...