"The Twentieth Wife" ("Dwudziesta żona") - Indu Sundaresan

Czasem dobra książka naprawdę zaczyna się jak bajka. Oto mała dziewczynka po raz pierwszy widzi młodego księcia i zakochuje się w nim. Wiele lat później, jako młoda kobieta spotyka go ponownie, ale złośliwy los i niemniej złośliwi ludzie ciągle stawiają na ich drodze do szczęścia przeszkody. Dopiero po wielu latach udaje im się połączyć i kobieta zostaje jedną z najbardziej wpływowych kobiet w imperium. Dorzućcie do tego barwne tło obyczajowe i historyczne, egzotyczną lokalizację i fascynującą plejadę postaci, a powstanie książka, od której ciężko będzie wam się oderwać!

„The Twentieth Wife” („Dwudziesta żona”) Indu Sundaresan, amerykańskiej pisarki hinduskiego pochodzenia, to właśnie taka opowieść – wciągająca historia miłosna, powieść historyczna obfitująca w intrygi, spiski i zdrady a także fascynująca powieść obyczajowa portretująca życie w imperium Wielkich Mogołów na przełomie XVI i XVII wieku. Co więcej, powieść Sundaresan opowiada o życiu Mehrunissy (Mihrunissy), dwudziestej żony cesarza Mogołów Jahangira (Dżahangira), postaci autentycznej, która do historii przeszła jako Nur Jahan (Światłość Świata). 

Powieść rozpoczyna się w momencie dramatycznych narodzin Mehrunnisy, która przyszła na świat w namiocie na pustyni, w czasie podróży do Indii. Autorka opowiada historię niezwykłej kobiety, koncentrując się na jej życiu przed ślubem z cesarzem Jahangirem. Co prawda o życiu głównej bohaterki zachowało się w przekazach historycznych niewiele informacji, ale autorka zgrabnie wypełniła luki w tej historii, opisując jej życie w rodzinnym domu, czy u boku pierwszego męża. Książka jest zresztą silnie zakorzeniona w historii – wydarzenia przedstawione w powieści, takie jak bunt księcia Salima przeciw ojcu, bunt księcia Khusrau, wojny toczone w państwie Mogołów, są jak najbardziej prawdziwe.

Postać głównej bohaterki przyciąga czytelnika jak magnez. Autorka przedstawia ją jako kobietę wyjątkową, także w oczach innych postaci – jej rodziców, mieszkanek haremu, cesarza. Mehrunnisa nie tylko jest piękna, ale i starannie wykształcona, inteligentna, a do tego cechuje ją pewna nieskazitelność, prawość, uczciwość. Sundaresan zdecydowała się na pokazanie jej jako kobiety bezgranicznie kochającej jednego mężczyznę i poświęcić pragnieniu zostania jego żona całe swoje życie.

Jedno jest pewne – w świecie, w którym kobiety miały niewiele praw i niewiele swobody, Mehrunnisa była całkowitym wyjątkiem. Jako małżonka Jahangira była postacią, która miała znaczący wpływ na politykę cesarstwa. Ma to tym większe znaczenie, że kobiety mongolskie spędzały życie za zasłoną welonu, lub kurtyny odgradzającej męską część domostwa od kobiecej zenany. Nie było to bynajmniej życie samotne, bo zenany, szczególnie te dworskie, pełne były żon, nałożnic, niewolnic i eunuchów. Przyznaję, że fragmenty poświęcone kobiecym intrygom i życiu w królewskim haremie były szczególnie zajmujące! Żony i nałożnice władcy musiały dzielić się jedynym mężczyzną, który miał do nich dostęp, rywalizując między sobą o jego względy. W zamian za to - kobiety z królewskiej zezany żyły w olśniewającym luksusie. A jednak - mieszkankom brakowało swobody, mozliwości poruszania się gdzie i kiedy tego zapragnęły. Żadna nie miała nic do powiedzenia o swoim losie i zamążpójściu. Niewiele z nich miało też własne środki utrzymania, polegały więc na mężczyznach, by zapewnić im byt.

Indu Sundaresan urodziła i wychowała się w Indiach, więc bardzo dobrze zna tamtejsze realia – „Dwudziesta żona” to powieść, która przesycona jest zapachami Indii, gorącym, dusznym powietrzem, smakami egzotycznych owoców i potraw. Do tego opisy strojów i wnętrz pałaców, świadectwa wprost niewyobrażalnego bogactwa, powodują, że w książce Indu Sundaresan można się rozsmakować i zaczytać.

Przygotujcie się więc na fascynującą podróż w czasie, na barwną, bogatą w szczegóły wyprawę w egzotyczne rejony półwyspu hinduskiego. Przeczytajcie  Indu Sundaresan i rozsmakujcie się w historii pięknej, odważnej i fascynującej Mehrunnisy.

Po raz kolejny muszę podziękować Padmie za jej książkową rekomendację. Gdyby nie ona, ominęła by mnie wciągająca i porywająca lektura. Dzięki niej przeczytałam książkę, którą jestem zachwycona. Mam nadzieję, że mnie również udało się zachęcić was do przeczytania „Dwudziestej żony”. Naprawdę warto!

PS. O życiu Mehrunnisy po ślubie z Jahangirem opowiada kolejna książka Sundaresan, „The Feast of Roses” („Święto róż”).