"Sing You Home" - Jodi Picoult

Jodi Picoult nikomu nie trzeba chyba przedstawiać. Popularna autorka amerykańska, której powieści zwykle dotykają kontrowersyjnych i trudnych tematów jest znana czytelnikom w wielu krajach. Nie wszystkie jej książki czytałam i nie wszystkie mam ochotę przeczytać, niektóre tematy mnie nie interesują, inne po prostu uważam za słabe. Wiele jej książek porusza ciężkie tematy powiązane z dziećmi – samobójstwo, niechciana ciąża, autyzm, przeróżne choroby i dramaty życiowe – wszystko to sprawiło, że czytanie książek Jodi Picoult stało się niemal traumatycznym przeżyciem... Mówiąc prościej – co za dużo, to niezdrowo, szczególnie jeśli mowa o nieszczęściach dotykających dzieci. Po prostu miałam już dosyć! Dlatego ucieszyłam się, że nowa książka Jodi Picoult, „Sing You Home”, jest nieco inna....

Zoe i Max Baxter od wielu lat starają się o dziecko – niestety bez skutku. Kiedy wreszcie udaje im się zajść w ciążę, tragedia na zawsze zmienia ich życie. Po rozwodzie Max zaczyna topić swoje smutki w alkoholu a Zoe pogrąża się w pracy. W ten sposób poznaje Vanessę, a ich wzajemne stosunki stopniowo przeradzają się w przyjaźń a potem coś więcej. Wreszcie Zoe zaczyna znów marzyć o tym, żeby zostać matką...

W „Sing You Home” nie ma maltretowanych dzieci, choć książka dotyczy między innymi jednego z najbardziej poruszających tematów – bezpłodności, wielu lat starań o wymarzone dziecko i rozczarowań, które często im towarzyszą. „Sing You Home” porusza zresztą wiele ciekawych tematów i czytelnicy powinni znaleźć w niej mnóstwo interesujących problemów do przemyśleń i dyskusji: kwestia rodziny, i tego, kto ją tworzy, związki między przedstawicielami tej samej płci, zapłodnienie in vitro i adopcja embrionów...

Książki Jodi Picoult budzą spore emocje. Czytelnik może wybrać strony, ciężko mu zdecydować, co słuszne, co nie. Można się nie utożsamiać z żadną ze stron, lub tylko z jedną z nich, ale zapewne każdy czytający będzie odbierać książkę inaczej, będzie identyfikował się z innymi bohaterami. Nie ma w tych książkach dobrych i złych bohaterów, czarno-białych postaci, są za to wszystkie odcienie szarości. Każdy z bohaterów ma własne motywy, własne racje, poświęca się „swojej” sprawie dogłębnie.

Jednak... Tym razem miałam wrażenie, że autorce nie udało się zrównoważyć emocjonalnego ładunku, jaki chciała przekazać w swojej książce. Wydawało mi się, że tym razem dla Picoult sprawa była oczywista i ciężko było jej przedstawić ją tak, by obie strony konfliktu ukazać w podobnym świetle. Poza tym miałam wrażenie, że pierwsza połowa książki stanowiła właściwie wstęp do „właściwej” części powieści, co spowodowało, że całość jest nieco nierówna.

Książki Picoult powielają schemat, który jej czytelników nie potrafi właściwie zaskoczyć: konflikt, sprawa sądowa, niespodziewany zwrot akcji lub nieoczekiwane zakończenie. Jak zwykle akcja prowadzona jest z punktu widzenia kilku bohaterów – w tym wypadku są to Zoe, Max i Vanessa. Rozumiem, że autorka znalazła sobie przepis na bestseller, ale przez to moje zainteresowanie autorką słabnie, właśnie ze względu na tą schematyczność. Nie rzucam się już na każdą nową książkę, ale nie znaczy to, że nigdy żadnej jej powieści już nie przeczytam.

Tak, książka ma swoje różne wady, które co prawda nie przeszkadzały mi aż tak bardzo w lekturze, ale spowodowały, że książka nie stała się automatycznie jedną z moich ulubionych. Pomimo to Jodi Picoult udało się zaciekawić mnie i utrzymać napięcie przy pomocy kilku „niespodziewanych” zwrotów akcji. „Sing You Home” Jodi Picoult to może nie jest odkrywcza, ekscytująco odmienna lektura, ale wciąż budzi sporo emocji, czyta się świetnie i gwarantuje dobrą rozrywkę.