"The Rosie Project" - Graeme Simsion

Jeśli macie ochotę na czytadło, przy którego czytaniu zrobi wam się przyjemnie na duszy i które wywoła na waszej twarzy uśmiech – przeczytajcie „The Rosie Project” Graeme Simsiona! Lektura tej książki była dla mnie prawdziwym wytchnieniem podczas ostatnich stresujących dni, właśnie czegoś takiego potrzebowałam – lekkiej,  a niegłupiej książki o miłości, o poszukiwaniu drugiej połówki, do tego z niecodziennymi bohaterami. 

Don Tillman, profesor genetyki, żyje według ściśle określonego harmonogramu, jada standaryzowane posiłki, zajmuje się głównie pracą i ściśle zaplanowanymi zajęciami rekreacyjnymi. W życiu Don kieruje się logiką, a jego uporządkowany, analityczny umysł nie bardzo potrafi sobie poradzić z emocjami – jak sam o sobie mówi, nie jest zaprogramowany do ich odczuwania. Poza tym jego odmienność i problemy ze odnalezieniem się w sytuacjach społecznych zdecydowanie utrudniają mu kontakty z kobietami. Nic więc dziwnego, że i poszukiwania życiowej partnerki planuje zorganizować w jedyny logiczny dla niego sposób – przygotowując detaliczny kwestionariusz, który ma mu pomóc w poszukiwaniu idealnej kobiety, która nie pije, nie pali, nie spóźnia się, nie ma wygórowanych wymagań żywieniowych, ma odpowiednie zainteresowania i podobnie jak on, jest bardzo zorganizowana. Pierwsze próby nie przynoszą spodziewanego wyniku, ale nagle w życiu Dona pojawia się Rosie. Rosie jest nie tylko piękna i pociągająca, ale i całkowicie niekompatybilna! Dlaczego więc przebywanie w jej towarzystwie sprawia mu tyle radości i dlaczego Don zadaje sobie tyle trudu, by pomóc jej w rozwiązaniu pewnego problemu...?

Trzeba przyznać, że historia opowiedziana przez Simsiona jest raczej przewidywalna i stereotypowa – ale kilka rzeczy mnie w tej książce ujęło. Po pierwsze nietuzinkowy bohater – jedni mogą go uznać za typowego „nerda”, czy też kujona, innych może śmieszyć jego dziwność, czy nieprzystosowanie społeczne. Don zdecydowanie wykazuje pewne autystyczne cechy, chociaż w książce nigdzie nie jest potwierdzone, czy zdiagnozowane, a jego punkt widzenia jest zdecydowanie odmienny od tego, do którego mogliśmy przywyknąć w podobnych romantycznych powieściach. I chociaż niektórych zachowanie Dona może dziwić, śmieszyć, czy wręcz denerwować, innych być może wzruszać będzie jego poszukiwanie miłości, akceptacji – trzeba przyznać, że Don to bohater, obok którego nie można przejść obojętnie. Przy tym wszystkim postać Rosie wydaje się zdecydowanie mniej ciekawa – kobieta jest raczej tłem, na którym uwidocznione są cechy charakteru Dona, jej postać (widziana z jego perspektywy) nie jest aż tak wyraziście rozbudowana.

Jako narrator książki Don sprawdza się według mnie bardzo dobrze – sporo jest więc w powieści humoru sytuacyjnego, czytelnika może też bawić styl jego wypowiedzi. Według informacji, które przeczytałam w książce, Simsion najpierw zamierzał napisać scenariusz do filmu, a dopiero potem zdecydował się na napisanie książki – co ciekawe, podobno wytwórnia Sony Pictures zainteresowała się „The Rosie Project” więc kto wie, możliwe, że powstanie i film na podstawie książki, tak jak autor sobie to wymarzył. A wydaje mi się, że mogłaby z niej powstać niezła komedia.

Wspomniałam już, że fabuła nie należy do odkrywczych, ale mimo wszystko jest w niej coś świeżego i czasem wzruszającego – Don jest bohaterem jedynym w swoim rodzaju, dzięki czemu historia staje się bardziej interesująca i wiarygodna. Jego relacje z Rosie, stopniowe odkrywanie radości, jaką można czerpać z życia i towarzystwa innych, nie tylko wywołują uśmiech na twarzy, ale i powodują, że „The Rosie Project” to mimo wszystko książka oryginalna i wyróżniająca się w zalewie romansowych czytadeł. Polecam tym, którzy mają ochotę na fajne, niezobowiązujące czytadło. Powieść Simsiona została też wydana w języku polskim przez wydawnictwo Media Rodzina, pod tytułem „Projekt „Rosie””.